گهی به تو نگرم، گویم از من بزرگوارتر کیست

الهی! می‌بینی و می‌دانی، و برآوردن، می‌توانی.

الهی! چون حاضری چه جویم، و چون ناظری چه گویم؟

الهی! تو بساز که دیگران ندانند، و تو نواز که دیگران نتوانند

الهی! چون توانستم، ندانستم، و چون که دانستم، نتوانستم.

الهی! بیزارم از آن طاعتی که مرا به عُجب آرد،

  و بنده آن معصیتم که مرا به عذر آورد

الهی! ابوجهل، از کعبه می‌آید!